Το εύδαιμον το ελεύθερον, το δ’ ελεύθερον το εύψυχον.
– Ευτυχισμένοι είναι οι ελεύθεροι και ελεύθεροι είναι οι γενναίοι. //
// Happy are the free and free are the brave.
Oι μεγαλύτεροι μπεκρήδες των Αθηνών και ο σύλλογός τους το 1932
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Οίνου μια ιστορική αναδρομή στην Αθήνα του 1932 και του συλλόγους «βαρελοφρόνων» που έφερναν βόλτα τις ταβέρνες και αξιολογούσαν την ποιότητα του βαρελίσιου κρασιού
Αν δεν το πήρατε χαμπάρι γιορτάσθηκε αυτή την εβδομάδα η Παγκόσμιος Ημέρα Οίνου. Αφορμή για μας να σας περιγράψουμε ένα διαφορετικό Σύλλογο Μπεκρήδων στην Αθήνα του 1932!
Χαράγματα Πρωτομαγιάς! Μια, δύο, τρείς… πέντε σκιές γλίστρησαν προς την σπηλιά του Σωκράτους, η μια πίσω από την άλλη, αφήνοντας έξω από τη σπηλιά από ένα σαραβαλιασμένο καλαθάκι με λίγες πρασινάδες και θυμάρι και σαν ηχώ τις τελευταίες βραχνές νότες του τραγουδιού της εποχής….
Τους μπεκρήδες σαν δικάσουνε … δίκαια θα μας κρεμάσουνε!
Από μακριά τα καλαθάκια στη γραμμή, φαντάζανε στο αχνό φώς της αυγής σαν εξωτικοί σκοποί μυστηριώδους κρησφύγετου! Πλησιάσαμε από περιέργεια να δούμε περί τίνος επρόκειτο. Κι’ ακούσαμε μια επιβλητική βραχνή φωνή: -Ντρίν, ντρίν, ντρίν ( με το στόμα) άρχεται η συνεδρίαση. Συνωμότες! Πέρασε από το μυαλό μας και πλησιάσαμε περισσότερο. Μπόχα κρασίλας όμως μας πήρε από τα μούτρα, για να διασκεδασθούν αι υπόνοιές μας. Έπειτα ακούσθηκε πάλιν η βραχνή φωνή, στην απόλυτη ησυχία. -Για να πετύχουμε τον ιερό σκοπό μας και να σώσουμε την ανθρωπότητα, πρέπει να έχουμε σύλλογο. Τον ιδρύουμε τώρα και εγώ, ο Χαράλαμπος Μπατζανέμης, γίνομαι Πρόεδρος.
-Πρόεδρος… Πρόεδρος, επανέλαβαν μερικοί και συνέχισε πια ο ρήτορας σαν κύριος Πρόεδρος.
-Αντιπρόεδρος θα είναι ο Μπέκρος Μπάκας ή Κοιλιάς. Γενικός γραμματεύς ο Παναγιώτης Κατοσταράκιας. Γενικός ταμίας ο Γιώργης Γκόγκας και σύμβουλοι η Κατίνα η Σακκουλού, η Βαρβάρα η Ντολαπού και ο Πέτρος Ούζος ή Έρχεται. Εξελεγκτική επιτροπή θα βάλω τον Παγώνα ή Θυμαράκια.
Ο τελευταίος φαίνεται πώς θα κοιμότανε γιατί στο άκουσμα του ονόματός του, μαχμουρλίδικα πήρε το λόγο, μη γνωρίζων γιατί μιλούσαν. -Ο Θυμαράκιας είναι εν τάξει, Μπατζανέμη. Από χθες το πρωί τις τάραξε τις ταβέρνες! Η παρεξήγηση διορθώθηκε και σε λίγο νεκρική σιγή ξαπλωνόταν στη σπηλιά, αφού ο κύριος Πρόεδρος έδωσε την πρώτη του διαταγή: -Αύριο στη μισή, όλοι του Συλλόγου στην ταβέρνα του Κουμουνδούρου. Να έρθετε νηστικοί για να γιορτάσουμε την ίδρυση του σωματείου μας.
Έτσι ιδρύθηκε ο πιο περίεργος των συλλόγων. Και χθες το μεσημέρι γιόρτασαν την ίδρυσή του. Τρείς όμως ήρθαν μονάχα. Ο Πρόεδρος Μπατζανέμης, ο γεν. γραμματεύς Παγώνας ή Γκόγκας και η εξελεγκτική επιτροπή… Θυμαράκιας! Ο Πρόεδρος ήταν όλο νεύρα. -Τους αφιλότιμους. Δεν με άκουσαν και θα πήγανε να πιουν πουθενά αλλού. Γρήγορα όμως τους λησμόνησε, μπροστά στις μισές, πού πηγαινοερχόντανε, κάθε μια για κάθε έναν και ανέκτησε το κέφι του. Τότε τον πλησιάσαμε και του πήραμε συνέντευξη. -Τι θα κάνει ο σύλλογος; -Θα ζητήσουμε από την κυβέρνηση το εφ’ άπαξ. Έστω και εις είδος.
Εκείνη τη στιγμή ο Θυμαράκιας έβαλε χέρι στη μισή. Ο Πρόεδρος θύμωσε. -Αυτό, ρε, πού κάνεις όταν ο Πρόεδρος δίνει επίσημες δηλώσεις, είναι βιαιοπραγία κατ’ ανωτέρου!
Και συνέχισε: -Έχω υποβάλει μάλιστα και υπόμνημα στον Τσαλδάρη. Να στο διαβάσω. Και έβγαλε ένα χειρόγραφο, από το οποίον διάβασε: -Κύριε Πρόεδρε. Όλα μας τα χρόνια δουλέψαμε για την ιδεολογία και τελευταία πού έπρεπε και μείς να πιούμε με τη ψυχή μας, πουλάμε θυμάρι για να οικονομήσουμε λίγες μισές!
»Ρίξτε, κύριε Πρόεδρε τον προβολέα σας και σε μας τους πτωχούς τους «θυμαράκηδες» και κανόνισέ μας ένα εφ’ άπαξ σε ρετσίνα. Λάβε υπόψη σου, κύριε Πρόεδρε, πώς το μεγαλύτερο εισόδημα έχει η Ελλάς από το ρετσινάτο πού έχει και ράδιο, όπως λέγει ένας Γερμανός καθηγητής.
Υστερα από κάμποσες μισές συνεχίσαμε τη συνέντευξη. -Δεν μού λές, Μπατζανέμη, πόσο πίνετε στην καθισιά σας; -Πρώτα-πρώτα δεν καθόμαστε. Φέρνουμε βόλτες τις ταβέρνες από τις 10 το πρωί ως τις δύο, τρείς τα μεσάνυχτα. -Οι καφετζήδες, επεμβαίνει ο Θυμαράκιας, μας κάνανε μήνυση γιατί, λέει, δυσφημίζουμε τον καφέ. -Για να δεις πόσο πίνουμε, συνεχίζει ο Μπατζανέμης, να λάβεις υπόψη σου πώς 6 άτομα με μιας δραχμής χαψιά μεζέ, πληρώσαμε 172 δραχμές ρετσίνα. Και η γυναίκες πίνουν, Μπατζανέμη; -Καλά είσαι. Η Σακκουλού και η Βαρβάρα είναι σφουγγάρια.
Μετά πήρε το λόγο ο Θυμαράκιας και μας μίλησε για το μεθύσι. -Άκου δω! Το μεθύσι έχει τρία στάδια. Στο πρώτο γίνεσαι, θαρρείς πώς γίνεσαι, το ίδιο κάνει, όμορφος κι’ έχεις το νου σου όλο το στρίψιμο του μουστακιού. Το δεύτερο στάδιο σε κάνει ποιητή και εγωιστή. Πιστεύης πώς όλα τα ξέρεις. Στο τρίτο στάδιο γίνεσαι γουρούνι και κυλιέσαι στη λάσπη. -Δεν μού λες κύριε … εξελεγκτική επιτροπή, έπειτα από τον Μπατζανέμη ποιος πίνει πιο πολύ; -Ο Πέτρος ο … Έρχεται. Στη καθισιά του 300 δράμια ούζο και μια κι’ εκατό σαν θέλει να κάνει κέφι. -Ρετσίνα πίνει; -… Μερόνυχτα! -Και πού μένετε; -Δεν έχουμε σπίτια. Κοιμόμαστε όπου μεθύσουμε! Γραφεία μόνο του συλλόγου έχουμε. -Πού; -Εδώ στη σπηλιά του Σωκράτη!
Αυτοί είναι οι μεγαλύτεροι μπεκρήδες και τύποι των Αθηνών. Το απογευματάκι στους γύρω λόφους κόβουν θυμάρι και γεμίζουν μ’ αυτό τα καλαθάκια τους. Έπειτα το βραδάκι φέρνουν βόλτα τις ταβέρνες, προσφέρουν στους θαμώνες λίγο θυμάρι και με τα λεπτά που μαζεύουν πίνουν ρετσίνα, με τις μισές και τις οκάδες … Βασισμένο σε ρεπορτάζ της εφημερίδας ¨Ακρόπολις¨ 1932. Υπογράφει ο Ν Καπίσογλου.
Να προσθέσω ότι τέτοιοι Σύλλογοι και ανάλογες Επιτροπές-Κομιτάτα έφερναν βόλτα τις ταβέρνες και αξιολογούσαν την ποιότητα του βαρελίσιου κρασιού. Ρετσίνα ή Κοκκινέλι. Η γνώμη τους μετρούσε ιδιαίτερα... Για περισσότερα δείτε εδώ: Θωμάς Σιταράς, Αθηναιογράφος- Συγγραφέας, FB: Σιταράς Θωμάς
Η ιστορία ενός κόσμου που χάνεται, που χάθηκε. Κι ο κόσμος εκείνος, τις πιο ενδιαφέρουσες σελίδες της ιστορίας του, τις έγραψε στους καφενέδες! Εδώ διαδραματίζονταν όλα, από τους ξεσηκωμούς του λαού μέχρι τις εργατικές διεκδικήσεις τους.
Τα παλιά καφενεία υπήρξαν και ήταν ένα μεγάλο κομμάτι του πολιτισμού και της παράδοσής μας όχι μόνο στο Καϊμακλί αλλά σε ολόκληρη την Κύπρο. Δεν αποτελούν υπόθεση γραφικότητας. Πρόκειται για την αποτύπωση του πολιτισμού μας διά μέσου αυτών των γοητευτικών και πολυλειτουργικών χώρων, που συγκροτούν ένα κύριο συνδετικό συστατικό του κοινωνικού γίγνεσθαι σε κάθε τόπο μέχρι και σήμερα.
Από τις πόρτες τα παράθυρα και τα δάπεδα μέχρι τις επιγραφές τους τα έπιπλα τα υλικά, τα χρώματα, συγκροτούν στην ουσία ατμόσφαιρες οικίες για τους παλιότερους και γοητευτικές για τους νεότερους. Πρόκειται στην ουσία για συγκεκριμένους κώδικες που παρέμεναν σταθεροί για δεκαετίες και σηματοδοτούσαν την καθημερινότητα θαμώνων και περαστικών.
Χώρος ζωντανός και πολύβουος, ειδικά τις Κυριακές μετά την λειτουργία, που τα πάντα ήταν εν κινήσει, βαβούρα από τις κουβέντες, τις διαφωνίες των πελατών αλλά και τόπος όπου όλοι απολάμβαναν μερακλίδικο καφέ, λουκούμι, μαχαλεπί, και από το 1938 τη γκαζόζα του Ουράνιου(είδος αναψυκτικού).
Καφενεία, που σήμερα άλλα ανακαινίστηκαν και άλλα ξεφτίζουν στο χρόνο, κρυμμένα σε πλατείες, σοκάκια ή ακόμα ολοφάνερα σε κεντρικότατα σημεία και που κανείς όμως νεώτερος δεν τα υποψιάζεται.
Στο Καϊμακλί υπήρχαν καφενεία από τον καιρό της τουρκοκρατίας. Με την άφιξη των άγγλων στο νησί οι καϊμακλιώτες κτίζουν χώρους, που να είναι λειτουργικοί για καφενεία, στις πλατείες και τους κύριους δρόμους του χωριού. Διασώθηκαν από το πέρασμα του χρόνου τα έξι πρώτα καφενεία τα κτήρια των οποίων υπάρχουν μέχρι σήμερα. Αυτά ήταν ο «πλάτανος», με καφετζή το Νεοκλή, το καφενείο του Κούσπετρη , του Μάειρα, του Ττοουλή, του Τσαπατή της εκκλησίας (Α.Βαρβάρας) και του Κάσατρου.
Το πρώτο καφενείο «ο πλάτανος» βρίσκεται στην πλατεία του χωριού στη μέση της οποίας υπήρχε μεγάλος πλάτανος μέχρι το 1985 οπόταν και κάποιοι ανεγκέφαλοι τον απέκοψαν. Είναι στο μέσο της οδού Μακαρίου του Γ΄ (αρ. 96 Α ) και της οδού Λαρίσσης. Το καφενείο είχε αναπαλαιωθεί και μέρος του στέγαζε την Τράπεζα Κύπρου. Σήμερα ξαναλειτουργεί σαν καφενείο με το ιστορικό του όνομα «ο πλάτανος».
Σε απόσταση 200 μέτρων από τον «πλάτανο» και γωνιακό επι των οδών Μακαρίου του Γ (127) και Βασιλέως Παύλου ήταν το καφενείο του Κούσπετρη (1925-1950). Το κτήριο αναπαλαιώθηκε με την οργανωμένη αναπαλαίωση του παλαιού πυρήνα του Καϊμακλίου από τον Δήμο Λευκωσίας 2011-2013 και σήμερα επαναλειτουργεί σαν καφενείο καφετερία με άλλο όνομα.
Το καφενείο του Μάειρα βρισκόταν 80 μέτρα περίπου πιο κάτω από του Κούσπετρη , πάλι στην οδό Μακαρίου του Γ .
Το καφενείο του Τσαπατή βρισκόταν στην πλατεία της Αγίας Βαρβάρας επι της οδού Γρίβα Διγενή και Αγίας Βαρβάρας. Λίγο πιο κάτω (στη Γρίβα Διγενή) υπήρχε ακόμα ένα καφενείο-ταβέρνα αυτό του Κάσαρτου.
Επόμενο το καφενείο του Ττοουλή που βρισκόταν σε ένα χαμηλό σπιτάκι, κυριολεκτικά στη μέση του δρόμου εκεί που χωρίζει η Βασιλέως Παύλου (αρ.39) με την Διογένους. Σήμερα, μετά την αναπαλαίωση του Δήμου 2011-2013 (και του ιδιοκτήτη) χρησιμοποιείτε ως κατοικία. Αυτό το καφενείο του Ττοουλή (Χριστόδουλου Βιολάρη) παρέμενε κλειστό για σχεδόν 40 χρόνια. Ο ιδιοκτήτης του μπροστά από την είσοδο είχε φυτέψει μια ροδιά, σύμβολο για πολλούς καϊμακλιώτες δύναμης μακροζωίας και ελπίδας. Η ροδιά αυτή παρότι δεν είχε καμιά φροντίδα ρίζωσε και διατηρείτε στη ζωή μέχρι σήμερα δίνοντας στους περαστικούς ελπίδα με το φύλλωμα της τα άνθη της και τους καρπούς της.
ο 1938 προστέθηκε ακόμα ένα καφενείο του Χριστόδουλου Ποντικίδη που ήταν μια γραφική καλύβα και βρισκόταν στο τέρμα της οδού Μακαρίου του Γ και Αγίου Ιλαρίωνος. Ο ιδιοκτήτης του το ονόμασε Βόρειο Πόλο, γιατί ήταν πολύ απομακρυσμένο από το υπόλοιπο χωριό, αλλά και γιατί τους χειμερινούς μήνες φυσούσαν βοριάδες εκεί. Το όνομα της η περιοχή Βόρειος Πόλος το έχει πάρει από το όνομα αυτού του καφενείου! Αργότερα το καφενείο μεταφέρθηκε απέναντι, στη σημερινή του θέση. Το καφενείο συνεχίζει να λειτουργεί μέχρι σήμερα ! Μετά το 1940 έγιναν άλλα έξι νέα καφενεία. Αυτά ήταν του Νιόνιου , του Ζαχαρή( Σήμερα στον ίδιο χώρο λειτουργεί παραδοσιακό καφενείο με το όνομα «πλατεία»), του Μουχτάρη, το κέντρον Αμπελόκηποι, το καφενείο «Πρόδρομος» (λειτουργεί μέχρι σήμερα), και το Πάνθεον του Περατόπουλου.
Σήμερα τα σύγχρονα καφενεία διαφέρουν αρκετά από εκείνα τα καφενεία, τόσο στην μορφή όσο και στη λειτουργία. Το παραδοσιακό καφενείο ήταν τότε το κέντρο πολιτισμού του τόπου στον οποίο βρισκόταν, αποτελούσε ένα ζωντανό κύτταρο. Η έκφραση «σε χάσαμε από το καφενείο», σήμαινε ουσιαστικά ότι «σε χάσαμε από την κοινωνική ζωή». Άλλωστε, εκεί έδιναν παραστάσεις οι καραγκιοζοπαίχτες, εκεί γίνονταν οι προεκλογικές ομιλίες, ενώ το τάβλι, τα τυχερά παιχνίδια, το τσιγάρο και η εφημερίδα είχαν πάντα πρωταγωνιστικό ρόλο. Επίσης στα καφενεία η σιωπηρή απαγόρευση της παρουσίας των γυναικών ήταν ένας απαράβατος άγραφος νόμος. Ακόμη και στις μέρες μας όμως τα λίγα εναπομείναντα παραδοσιακά καφενεία, ιδιαίτερα σε χωριά, είναι ανδροκρατούμενα.
Οι αναφορές των ιστορικών καφενείων είναι από το βιβλίο του Γ.Ν.Καντζηλάρη «Το Καϊμακλί μέσα από το πέρασμα του χρόνου».
An official Black Lives Matter account has defended the suspect in the Charlotte train stabbing that killed Iryna Zarutska, declaring that “oppressed people have a right to violence.”
Iryna Zarutska was tragically killed last week in what authorities are calling an “unprovoked attack” by Decarlos Brown Jr., 34, who had previous arrests and convictions spanning over a decade, and had been released after an arrest in January.
The BLM Instagram post came in response to news reports of the murder and said: “We have a right to violence. All oppressed people have a right to violence. And I’m going to tell you something. It’s like the right to pee. You gotta have the right place, you gotta have the right time, you gotta have the appropriate situation. And I’m absolutely convinced that this is it.”
People are furious. Comparing violence to peeing? Saying oppressed people “have a right to violence”? Critics say it’s completely irresponsible. Framing violence in racial terms will stir even more division.
Law experts say posts like this are dangerous. Even if it’s “just words,” telling millions of followers that violence is okay can have serious consequences. And right now, tensions are already high.
Supporters of BLM try to defend it, saying it’s just about frustration with injustice, not a real call to hurt anyone. But most people aren’t buying it.
“These people are violent dangerous racists” social media influencer Tim Poole said. “It’s not inspiring justice—it’s telling people it’s okay to be violent. That’s messed up,” said an X user in reply.
With no clarification from BLM yet, the post is fueling outrage and debate online. People are asking: when does activism cross the line into recklessness? And is this kind of messaging making things worse instead of better?
Baxter Dmitry is a writer at The People's Voice. He covers politics, business and entertainment. Speaking truth to power since he learned to talk, Baxter has travelled in over 80 countries and won arguments in every single one. Live without fear.
Ινδονησία, Ταϊλάνδη, Φιλιππίνες, Μπαγκλαντές, Σρι Λάνκα, Νεπάλ και πολλά ακόμα που έρχονται. Είναι όλα σχεδιασμένα για να εξυπηρετήσουν την ατζέντα της Νέας Παγκόσμιας Τάξης.
Ινδονησία, Ταϊλάνδη, Φιλιππίνες, Μπαγκλαντές, Σρι Λάνκα, Νεπάλ και πολλά ακόμα που έρχονται.
Είναι όλα σχεδιασμένα για να εξυπηρετήσουν την ατζέντα της Νέας Παγκόσμιας Τάξης.
Ο πρωθυπουργός του Νεπάλ K.P. Sharma Oli παραιτήθηκε μετά από μέρες μαζικών διαδηλώσεων για την απαγόρευση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και η διαφθορά κορυφώθηκε με διαδηλωτές που έβαλαν φωτιά στο κτίριο.
Το εύδαιμον το ελεύθερον, το δ’ ελεύθερον το εύψυχον.
– Ευτυχισμένοι είναι οι ελεύθεροι και ελεύθεροι είναι οι γενναίοι. //
// Happy are the free and free are the brave.
