 |
Επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν: Ο βίαιος νέος κόσμος που γεννιέται θα σας τρομοκρατήσει
Πριν από είκοσι χρόνια, οι ΗΠΑ προειδοποίησαν πρόωρα για τις «ωδίνες γέννας» μιας νέας Μέσης Ανατολής. Τώρα έχουν φτάσει σε πλήρη ισχύ – και δεν θα τελειώσουν στο Ιράν
By Jonathan Cook
19 June 2025
Δυτικοί πολιτικοί και μέσα ενημέρωσης βρίσκονται σε σύγχυση και ανησυχία προσπαθώντας να κατασκευάσουν το αδύνατο: παρουσιάζοντας τον αδιαμφισβήτητο επιθετικό πόλεμο του Ισραήλ εναντίον του Ιράν ως κάποιο είδος «αμυντικής» κίνησης.
Αυτή τη φορά δεν υπήρχε δικαιολογητικό πρόσχημα, όπως υπήρχε για το Ισραήλ να επιβάλει γενοκτονία στη Γάζα μετά την μονοήμερη επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2023.
Δεν υπήρξε σοβαρή προσπάθεια εκ των προτέρων να επινοηθεί ένα ψεύτικο σενάριο καταστροφής – όπως υπήρξε τους μήνες που προηγήθηκαν της παράνομης εισβολής των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου στο Ιράκ το 2003. Στη συνέχεια, μας είπαν ψέματα ότι η Βαγδάτη είχε «όπλα μαζικής καταστροφής» που θα μπορούσαν να εκτοξευθούν στην Ευρώπη σε 45 λεπτά.
Αντίθετα, το Ιράν βρισκόταν σε σοβαρές διαπραγματεύσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες για το πρόγραμμα πυρηνικού εμπλουτισμού του όταν το Ισραήλ εξαπέλυσε την απρόκλητη επίθεσή του την περασμένη Παρασκευή (13/06/2025).
Η Δύση έχει αναμασήσει ευχαρίστως τους ισχυρισμούς του Ισραηλινού πρωθυπουργού Benjamin Netanyahu ότι το Ισραήλ αναγκάστηκε να δράσει επειδή το Ιράν βρισκόταν στα πρόθυρα της παραγωγής πυρηνικής βόμβας – ένας ισχυρισμός που κάνει από το 1992, χωρίς καμία απολύτως απόδειξη.
Καμία από τις δυσοίωνες προειδοποιήσεις του δεν έχει επιβεβαιωθεί ποτέ από τα γεγονότα.
Στην πραγματικότητα, το Ισραήλ χτύπησε το Ιράν λίγο αφότου ο Πρόεδρος Donald Trump είχε εκφράσει την ελπίδα του να καταλήξει σε πυρηνική συμφωνία με την Τεχεράνη και δύο ημέρες πριν οι διαπραγματευτές των δύο χωρών επρόκειτο να συναντηθούν ξανά.
Στα τέλη Μαρτίου, η επικεφαλής των εθνικών πληροφοριών του Trump, Tulsi Gabbard, είχε δηλώσει ρητά, ως μέρος της ετήσιας αξιολόγησης της αμερικανικής κοινότητας πληροφοριών: «Το Ιράν δεν κατασκευάζει πυρηνικά όπλα και ο Ανώτατος Ηγέτης Khameini δεν έχει εγκρίνει πρόγραμμα πυρηνικών όπλων που ανέστειλε το 2003».
Αυτή την εβδομάδα, τέσσερις πηγές που φέρονται να είναι εξοικειωμένες με αυτήν την αξιολόγηση δήλωσαν στο CNN ότι το Ιράν δεν προσπαθούσε να κατασκευάσει βόμβα, αλλά, αν άλλαζε πορεία, θα ήταν «έως και τρία χρόνια μακριά από το να είναι σε θέση να παράγει και να παραδώσει μία [πυρηνική κεφαλή] σε έναν στόχο της επιλογής του».
Παρ’ όλα αυτά, μέχρι την Τρίτη αυτής της εβδομάδας ο Trump φαινόταν να ετοιμάζεται να συμμετάσχει στην επίθεση του Ισραήλ. Δημόσια επέπληξε την ετυμηγορία του δικού του αρχηγού των μυστικών υπηρεσιών, έστειλε αμερικανικά πολεμικά αεροσκάφη στη Μέση Ανατολή μέσω του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ισπανίας, απαίτησε την «άνευ όρων παράδοση» του Ιράν και απείλησε ελάχιστα συγκαλυμμένα ότι θα σκοτώσει τον Khameini.
«Επιλογή Σαμψών»
Η επινόηση μιας δικαιολογίας από το Ισραήλ για να επιτεθεί στο Ιράν – που ορίστηκε από το δικαστήριο της Νυρεμβέργης το 1945 ως το «υπέρτατο διεθνές έγκλημα» – έχει ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια.
Οι τρέχουσες συνομιλίες μεταξύ ΗΠΑ και Ιράν ήταν απαραίτητες μόνο και μόνο επειδή, υπό έντονη ισραηλινή πίεση κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του ως προέδρου, ο Trump ακύρωσε μια υπάρχουσα συμφωνία με την Τεχεράνη.
Η συμφωνία αυτή, την οποία διαπραγματεύτηκε ο προκάτοχός του, Barack Obama, είχε ως στόχο να κατευνάσει τις αδιάκοπες εκκλήσεις του Ισραήλ για χτύπημα στο Ιράν. Περιόριζε αυστηρά τον εμπλουτισμό ουρανίου της Τεχεράνης σε πολύ κάτω από το επίπεδο όπου θα μπορούσε να «αποχωρήσει» από το πολιτικό ενεργειακό της πρόγραμμα για την κατασκευή βόμβας.
Αντίθετα, στο Ισραήλ έχει επιτραπεί να διατηρεί πυρηνικό οπλοστάσιο τουλάχιστον 100 κεφαλών, ενώ αρνείται, σε αντίθεση με το Ιράν, να υπογράψει τη Συνθήκη για τη Μη Διάδοση των Πυρηνικών Όπλων, και – πάλι σε αντίθεση με το Ιράν – αρνείται την πρόσβαση σε παρατηρητές από τον Διεθνή Οργανισμό Ατομικής Ενέργειας.
Η συμπαιγνία της Δύσης με το πρόσχημα ότι τα πυρηνικά όπλα του Ισραήλ είναι μυστικά – μια πολιτική που είναι επίσημα γνωστή στο Ισραήλ ως «ασάφεια» – ήταν απαραίτητη μόνο επειδή οι ΗΠΑ δεν επιτρέπεται να παρέχουν στρατιωτική βοήθεια σε ένα κράτος με αδήλωτα πυρηνικά όπλα.
Το Ισραήλ είναι μακράν ο μεγαλύτερος αποδέκτης τέτοιας βοήθειας.
Κανείς – εκτός από τους αδιόρθωτους ρατσιστές – δεν πιστεύει ότι το Ιράν θα έκανε το αυτοκτονικό βήμα να εκτοξεύσει έναν πυρηνικό πύραυλο στο Ισραήλ, ακόμη και αν είχε έναν. Αυτός δεν είναι ο πραγματικός λόγος για ανησυχία του Ισραήλ ή των ΗΠΑ.
Αντίθετα, τα διπλά μέτρα και σταθμά επιβάλλονται για να διατηρηθεί το Ισραήλ ως το μόνο πυρηνικά οπλισμένο κράτος στη Μέση Ανατολή, ώστε να μπορεί να προβάλλει απεριόριστη στρατιωτική ισχύ σε μια περιοχή πλούσια σε πετρέλαιο που η Δύση είναι αποφασισμένη να ελέγξει.
Η βόμβα του Ισραήλ το έχει αφήσει αλώβητο και ανεξέλεγκτο, και έτοιμο να εκφοβίσει τους γείτονές του με την «επιλογή Σαμψών» – την απειλή ότι το Ισραήλ θα χρησιμοποιήσει το πυρηνικό του οπλοστάσιο αντί να διακινδυνεύσει μια υπαρξιακή απειλή.
Ο υπουργός εθνικής ασφάλειας του Ισραήλ, Itamar Ben Gvir, φάνηκε να υπονοεί ένα τέτοιο σενάριο εναντίον του Ιράν αυτή την εβδομάδα σε ένα σχόλιο που φέρεται να έκανε: «Θα υπάρξουν και άλλες δύσκολες μέρες μπροστά μας, αλλά να θυμάστε πάντα τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι».
Λάβετε υπόψη ότι οι ισραηλινές κυβερνήσεις θεωρούν «υπαρξιακή» οποιαδήποτε απειλή για το τρέχον καθεστώς του Ισραήλ ως αποικιακού κράτους, ενός κράτους που καταλαμβάνει και ξεριζώνει βίαια τον παλαιστινιακό λαό από την πατρίδα του.
Τα πυρηνικά όπλα του Ισραήλ διασφαλίζουν ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει στην περιοχή – συμπεριλαμβανομένης της γενοκτονίας στη Γάζα – χωρίς σημαντικό φόβο αντιποίνων.
Πολεμική προπαγάνδα
Ο ισχυρισμός ότι το Ισραήλ «αμύνεται» επιτιθέμενο στο Ιράν – που προωθείται από τη France, Germany, Britain, the European Union, τις G7 και τις US – θα πρέπει να γίνει κατανοητός ως μια περαιτέρω επίθεση στις θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς δικαίου.
Ο ισχυρισμός βασίζεται στην ιδέα ότι η επίθεση του Ισραήλ ήταν «προληπτική» – ενδεχομένως δικαιολογημένη, εάν το Ισραήλ μπορούσε να δείξει ότι υπήρχε μια άμεση, αξιόπιστη και σοβαρή απειλή επίθεσης ή εισβολής από το Ιράν που δεν μπορούσε να αποτραπεί με άλλα μέσα.
Και όμως, ακόμη και αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν στοιχεία που να υποστηρίζουν τον ισχυρισμό του Ισραήλ ότι βρισκόταν σε άμεσο κίνδυνο – δεν υπάρχουν – το ίδιο το γεγονός ότι το Ιράν βρισκόταν εν μέσω συνομιλιών με τις ΗΠΑ σχετικά με το πυρηνικό του πρόγραμμα ακύρωνε αυτή τη δικαιολογία.
Αντίθετα, ο ισχυρισμός του Ισραήλ ότι το Ιράν αποτελούσε απειλή κάποια στιγμή στο μέλλον που έπρεπε να εξουδετερωθεί, θεωρείται «προληπτικός» πόλεμος – και είναι αναμφισβήτητα παράνομος βάσει του διεθνούς δικαίου.
Σημειώστε την εντυπωσιακή αντίθεση με την αντίδραση της Δύσης στην λεγόμενη «απρόκλητη» επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία μόλις πριν από τρία χρόνια.
Οι δυτικές πρωτεύουσες και τα μέσα ενημέρωσης ήταν πολύ σαφή τότε ότι οι ενέργειες της Μόσχας ήταν απαράδεκτες – και ότι οι αυστηρές οικονομικές κυρώσεις στη Ρωσία και η στρατιωτική υποστήριξη προς την Ουκρανία ήταν οι μόνες δυνατές απαντήσεις.
Τόσο πολύ που οι πρώτες προσπάθειες για διαπραγμάτευση μιας συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός μεταξύ Μόσχας και Κιέβου, με βάση την απόσυρση των ρωσικών στρατευμάτων, εμποδίστηκαν από τον πρωθυπουργό Boris Johnson, πιθανώς κατόπιν εντολής της Ουάσιγκτον. Η Ουκρανία έλαβε εντολή να συνεχίσει τον πόλεμο.
Η επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν παραβιάζει ακόμη πιο κατάφωρα το διεθνές δίκαιο.
Ο Netanyahu, ο οποίος είναι ήδη φυγάς από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, το οποίο θέλει να τον δικάσει για διάπραξη εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας στη Γάζα, λιμοκτονώντας τον πληθυσμό εκεί, είναι τώρα και ένοχος για το «ύψιστο διεθνές έγκλημα».
Όχι ότι κάποιος θα μπορούσε να καταλάβει τίποτα από αυτά ακούγοντας δυτικούς πολιτικούς ή τα μέσα ενημέρωσης που ανήκουν σε δισεκατομμυριούχους.
Εκεί, η αφήγηση είναι για άλλη μια φορά για ένα θαρραλέο Ισραήλ, αναγκασμένο να δράσει μονομερώς· για το Ισραήλ που αντιμετωπίζει μια υπαρξιακή απειλή· για το Ισραήλ που απειλείται από βάρβαρους τρομοκράτες· για τα μοναδικά βάσανα – και την ανθρωπιά – του πληθυσμού του Ισραήλ· για τον Netanyahu ως ισχυρό ηγέτη και όχι ως έναν ολοκληρωτικό εγκληματία πολέμου.
Είναι το ίδιο, πολυχρησιμοποιημένο σενάριο, που επαναλαμβάνεται σε κάθε περίσταση, ανεξάρτητα από τα γεγονότα ή τις περιστάσεις. Το οποίο είναι αρκετά ενδεικτικό ότι το δυτικό κοινό δεν ενημερώνεται· υποβάλλεται σε ακόμη περισσότερη πολεμική προπαγάνδα.
Αλλαγή καθεστώτος
Ωστόσο, τα προσχήματα του Ισραήλ για τον επιθετικό του πόλεμο είναι ένας κινούμενος στόχος – δύσκολο να αντιμετωπιστούν επειδή συνεχώς αλλάζουν.
Αν ο Netanyahu ξεκίνησε διατυμπανίζοντας έναν απίθανο ισχυρισμό ότι το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν αποτελούσε άμεση απειλή, σύντομα μεταπήδησε στο να υποστηρίξει ότι ο επιθετικός πόλεμος του Ισραήλ ήταν επίσης δικαιολογημένος για την εξάλειψη μιας υποτιθέμενης απειλής από το πρόγραμμα βαλλιστικών πυραύλων του Ιράν.
Στο απόλυτο παράδειγμα θράσους, το Ισραήλ επικαλέστηκε ως απόδειξη το γεγονός ότι δεχόταν πλήγμα από ιρανικούς πυραύλους – πυραύλους που εκτοξεύτηκαν από την Τεχεράνη σε άμεση απάντηση στη βροχή πυραύλων του Ισραήλ στο Ιράν.
Οι διαμαρτυρίες του Ισραήλ για τον αυξανόμενο αριθμό θανάτων μεταξύ Ισραηλινών πολιτών παρέβλεψαν δύο άβολα γεγονότα που θα έπρεπε να είχαν υπογραμμίσει την υποκρισία του Ισραήλ, αν τα δυτικά μέσα ενημέρωσης δεν εργάζονταν τόσο σκληρά για να την αποκρύψουν.
Πρώτον, το Ισραήλ έχει μετατρέψει τον δικό του άμαχο πληθυσμό σε ανθρώπινες ασπίδες τοποθετώντας βασικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις – όπως την υπηρεσία κατασκοπείας και το υπουργείο Άμυνας – στο κέντρο του πυκνοκατοικημένου Τελ Αβίβ, καθώς και εκτοξεύοντας πυραύλους αναχαίτισης μέσα από την πόλη.
Υπενθυμίζεται ότι το Ισραήλ έχει κατηγορήσει τη Hamas για τον θάνατο δεκάδων χιλιάδων Παλαιστινίων στη Γάζα τους τελευταίους 20 μήνες, βασιζόμενο στον σε μεγάλο βαθμό αβέβαιο ισχυρισμό ότι οι μαχητές της κρύβονταν ανάμεσα στον πληθυσμό. Τώρα, το ίδιο επιχείρημα μπορεί και πρέπει να στραφεί εναντίον του Ισραήλ.
Και δεύτερον, το Ισραήλ, προφανώς, χτυπά κατοικημένες περιοχές στο Ιράν – όπως, φυσικά, έκανε και νωρίτερα καταστρέφοντας σχεδόν όλα τα κτίρια της Γάζας, συμπεριλαμβανομένων κατοικιών, νοσοκομείων, σχολείων, πανεπιστημίων και αρτοποιείων.
Τόσο ο Netanyahu όσο και ο Trump έχουν καλέσει τους Ιρανούς να «εκκενώσουν αμέσως» την πόλη της Τεχεράνης – κάτι αδύνατο για τους περισσότερους από τα 10 εκατομμύρια κατοίκους της να το κάνουν στον επιτρεπόμενο χρόνο.
Αλλά το αίτημά τους εγείρει επίσης το ερώτημα γιατί, αν το Ισραήλ προσπαθεί να σταματήσει την ανάπτυξη μιας ιρανικής πυρηνικής κεφαλής, εστιάζει τόσες πολλές από τις επιθέσεις του σε κατοικημένες περιοχές της πρωτεύουσας του Ιράν.
Γενικότερα, το επιχείρημα του Ισραήλ ότι η Τεχεράνη πρέπει να απογυμνωθεί από τους βαλλιστικούς πυραύλους της προϋποθέτει ότι μόνο το Ισραήλ – και οι σύμμαχοί του – επιτρέπεται να έχουν οποιαδήποτε στρατιωτική αποτρεπτική ικανότητα.
Φαίνεται ότι όχι μόνο δεν επιτρέπεται στο Ιράν να διαθέτει πυρηνικό οπλοστάσιο ως αντίβαρο στα πυρηνικά του Ισραήλ, αλλά δεν επιτρέπεται καν να αντεπιτεθεί όταν το Ισραήλ αποφασίσει να εκτοξεύσει τους πυραύλους του που παρέχονται από τις ΗΠΑ στην Τεχεράνη.
Αυτό που ουσιαστικά απαιτεί το Ισραήλ είναι να μετατραπεί το Ιράν σε ένα μεγαλύτερο αντίστοιχο της Παλαιστινιακής Αρχής – ένα υπάκουο, ελαφρά οπλισμένο καθεστώς που βρίσκεται εντελώς υπό την κυριαρχία του Ισραήλ.
Αυτό φτάνει στην ουσία αυτού που πραγματικά επιδιώκει να επιτύχει η τρέχουσα επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν.
Πρόκειται για την επιβολή αλλαγής καθεστώτος στην Τεχεράνη.
Εκπαιδευμένοι στα βασανιστήρια
Και πάλι, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης βοηθούν σε αυτή τη νέα αφήγηση.
Εκπληκτικά, τηλεοπτικές πολιτικές εκπομπές όπως η εκπομπή Sunday του BBC με τη Laura Kuenssberg προσκάλεσε ως φιλοξενούμενο τον Reza Pahlavi, τον γιο του Ιρανού σάχη που εκδιώχθηκε από τους αγιατολάχ το 1979 για να δημιουργήσουν μια Ισλαμική δημοκρατία. Χρησιμοποίησε την ευκαιρία για να καλέσει τους Ιρανούς να «εξεγερθούν» ενάντια στους ηγέτες τους. (Δείτε εδώ)
Το πλαίσιο – ένα εντελώς ισραηλινό πλαστογράφημα- είναι ότι η ιρανική κοινωνία βρίσκεται σε απόγνωση να αποτινάξει τον ζυγό της ισλαμικής δικτατορίας και να επιστρέψει στις γαλήνιες μέρες της μοναρχικής διακυβέρνησης υπό τους Pahlavis.
Είναι μια πέρα από κάθε παράλογη ανάλυση του σύγχρονου Ιράν.
Το να ζητάς από τον Pahlavi να συζητήσει πώς το Ιράν θα μπορούσε να απελευθερωθεί από την κληρική διακυβέρνηση ισοδυναμεί με το να προσκαλείς τον εγγονό του Ιωσήφ Στάλιν στο στούντιο για να συζητήσει πώς σχεδιάζει να ηγηθεί ενός φιλοδημοκρατικού κινήματος στη Ρωσία.
Στην πραγματικότητα, οι προκαλούντες πολύ φόβο Pahlavis βρέθηκαν στην εξουσία μόλις το 1979 – και σε θέση να ανατραπούν – επειδή το Ισραήλ, η Βρετανία και οι ΗΠΑ αναμείχθηκαν βαθιά στις υποθέσεις του Ιράν για να τους κρατήσουν υπό έλεγχο για τόσο πολύ καιρό.
Όταν οι Ιρανοί εξέλεξαν τον κοσμικό μεταρρυθμιστή Mohammed Mossadegh, δικηγόρο και διανοούμενο, ως πρωθυπουργό το 1951, η Βρετανία και οι ΗΠΑ εργάστηκαν ακούραστα για να τον ανατρέψουν. Το κύριο έγκλημά του ήταν ότι ανέκτησε τον έλεγχο της πετρελαϊκής βιομηχανίας του Ιράν – και των κερδών της – από το Ηνωμένο Βασίλειο.
Μέσα σε δύο χρόνια, ο Mossadegh ανατράπηκε στην επιχείρηση Ajax υπό την ηγεσία των ΗΠΑ και ο Σάχης επανεγκαταστάθηκε ως δικτάτορας. Το Ισραήλ επιστρατεύτηκε για να εκπαιδεύσει την μυστική αστυνομία Savak του Ιράν σε τεχνικές βασανιστηρίων για να τις χρησιμοποιήσει σε Ιρανούς αντιφρονούντες, τις οποίες είχε μάθει από τα βασανιστήρια των Παλαιστινίων.
Όπως ήταν αναμενόμενο, η συντριβή όλων των προσπαθειών για δημοκρατική μεταρρύθμιση του Ιράν από τη Δύση άνοιξε έναν χώρο αντίστασης στον Σάχη, ο οποίος γρήγορα καταλήφθηκε από ισλαμιστικά κόμματα.
Το 1979, αυτές οι επαναστατικές δυνάμεις ανέτρεψαν τον υποστηριζόμενο από τη Δύση δικτάτορα Mohammad Reza Pahlavi. Ο Ayatollah Ruhollah Khomeini επέστρεψε από την εξορία στο Παρίσι για να ιδρύσει την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν.
Συνέχεια στο jonathan-cook.net
