 |
| ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ : ΜΙΑ ΚΑΜΕΝΗ ΜΟΛΟΧΑ (Τι θα έγραφε σήμερα ο Τσιφόρος σε μια ανοιχτή επιστολή του προς τον χαρούμενο Πουθού μας) |
"Αξιότιμε κύριε,
Λες έχω αμπέλια και χωράφια και σπίτια και γης. Κουράδες έχεις. Κανένας άνθρωπος δεν έχει γη. Η γης έχει εμάς και σπάει κέφι μαζί μας, άσε που την ενοχλάμε κάθε λίγο σαν κοτόψειρες.
Δύναμη; Μπούρδες. Ίδρωσες να κάνεις μια πολυκατοικία με 46 διαμερίσματα χωρίς πόθεν έσχες και πλακώνει ένας σεισμός και στην κάνει λιάδα.
Πήρες παρασήματα και χειροκροτήματα και ζήτω και έρχεται αδερφάκι μου ένα τόσο δα μικρόβιο από συνάχι και σε κάνει μια πτωματάρα χωρίς να το καταλάβεις.
Έβαλες παρά στην μπάντα και διέταξες κόσμο "κάντε έτσι ρε μερμήγκια ασήμαντα", και σε πιάνει ένα κόψιμο και είσαι ο ρεζίλης στην λεκάνη του καμπινέ.
Κάνεις το δυνατό κι έτσι και πιάσει μια παγωνιά τρέμεις σαν παλιόσκυλο, και από την άλλη μεριά, μια μολόχα, ένα χορταράκι ασήμαντο, κάθεται όλη νύχτα και τρώει τους αέρηδες και το χιονιά και το πρωί είναι φρέσκο και δεν τούγινε τίποτα.
Πούν’ η δύναμή σου ρε φιόγκο κάτου από τούτο εδώ το Σύμπαν που μας πλακώνει με το βάρος του; Πούναι τα μεγαλεία σου και το τουπέ σου; Μια ανάποδη να πάρουνε τα πράματα, στα λεφτά, στα πολιτικά, στην υγεία, στα όλα που την βασίζεις, πας, ξεγράφτηκες και μήτε που θέλουνε να σε θυμούνται οι άλλοι.
Πέθανες και περάσανε πενήντα χρόνια και μήτε κανένας ξέρει αν υπήρξες και αν έκανες και σε φοβηθήκανε και σε λογαριάσανε.
* Εως εδώ απόσπασμα με cut&paste από "Τα παιδιά της πιάτσας" του Νίκου Τσιφόρου (εκδόσεις Ερμής). Και θα συνέχιζε*:
Αλλα εσύ βρε χαζοχαρούμενε, εσύ που νόμισες ότι ξέρεις να κυβερνάς μόνο και μόνο επειδή κονόμησες κληρονομιά ένα επίθετο, εσύ ω μέγα ρεζίλη των εκκενώσεων από τον καναπέ της διαπλοκής, στα δύσκολα αποδείχτηκες η κοτόψειρα της κοτόψειρας.
Μόνο εσένα μικρόβιο του τόπου, μεταλλαγμένε υιέ του ιού του κληροδότη σου, θα σε θυμούνται και μετά από πενήντα χρόνια για ότι πρόλαβες να καταστρέψεις.
Θα σε ξεχάσουν λες;;
Πριτς και σε γελάσανε!
Εδώ ρε θυμούνται ακόμα εμένα, τον ασήμαντο γραφιά Τσιφόρο, που τι έκαμα;;
Έγραψα για μια μολόχα! Αυτή που άφησες να καεί πάλι σήμερα, και εσύ ξαναείπες "δεν έγινε και τίποτα, θα χτίσετε πάνω της και άλλα φουρφούρια εισαγόμενα για να τα κάνουν ανάπτυξη κάτι Γερμανοί".
Και στήθηκες μετά στην ουρά για να πάρεις ως αμοιβή για το νέο σου κατόρθωμα και την τρίτη σου μερίδα μίζας από το σισίτιο που μας μοιράζουν με τον ΟΠΕΚΕΠΕ για κάτι βοσκοτόπια με καμένες μολόχες, φλισκούνια και λουίζες. Αυτές όμως θα φυτρώσουν πάλι και πάλι, όσες φορές και να τα αφήσεις να καούν μην κάνοντας τίποτε.
Εσύ δεν θα ξαναφυτρώσεις την επόμενη Άνοιξη ως εισαγόμενο σαπρόφυτο βήτα διαλογής, αφού σε σιχάθηκε η ψυχή και των Ευρωπαίων ομόσταυλων σου. Βαρέθηκαν να σε βλέπουν, βλέπεις, να κλέβεις πάλι στα σισίτια, όπως ένας άλλος συνονόματος σου στην Κατοχή. Και να χάνεις και από πάνω και κάτι αέρια παίζοντας τα στα ζάρια με τον κουμπάρο τον απέναντί, πριν προλάβουν να τα βάλουν οι ίδιοι στο χέρι με κάτι υποθήκες στην επόμενη σειρά των μνημονίων. Αν ήταν γι αυτό να σε βγάλαμε για να κυβερνάς, θα διαλέγαμε καλύτερα μια μολόχα!
Το κατάλαβες τώρα ή θες να στο πω και στα γαλλικά ρε γραφικέ φιόγκο, χαρούμενο κάθαρμα της διαπλοκής;;
Αλέ και σβέλτα !
Νίκος Τσιφόρος
Γραφιάς"
https://corfiatiko.blogspot.com/2025/07/blog-post_458.html.
