Παλιές φωτογραφίες από τον Πόρο Λευκάδας

Παλιές φωτογραφίες από τον Πόρο Λευκάδας

Twitter

 Παλιές φωτογραφίες από το χωριό Πόρος παρουσιάζουμε παρακάτω.

Ο Πόρος είναι ένα ορεινό χωριό της Λευκάδας, στην ανατολική πλευρά του νησιού. Βρίσκεται σε απόσταση 10 χλμ από το Νυδρί και περίπου 15 χλμ από την Βασιλική.

Ο Πόρος Λευκάδας το 1901. Φωτογραφία αρχαιολογικής αποστολής Δαίρπφελδ. Στο κέντρο η Αγία Μαρίνα με το πρώτο νεκροταφείο του χωριού και το αιωνόβιο κυπαρίσσι.

Το χωριό Πόρος στη δεκαετία του 1950. Η φωτογραφία απεικονίζει το κέντρο του χωριού, εκεί που και σήμερα υπάρχει η βρύση. Το πρώτο κτήριο με τα ανοιχτά παράθυρα χρησιμοποιούνταν ως Αγροτικό Ιατρείο και Κοινοτικό γραφείο.

ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ένα από τα πλουσιότερα σε λαογραφικό πλούτο και παράδοση χωριά της Λευκάδας.

Ονομαστό από την οικογένεια των Καταποδαίων που υπήρξαν εξαιρετικοί μαχαιροποιοί αλλά και οπλοποιοί. Η συντεχνία των μαχαιροποιών ξεκίνησε το 1684 που κατέλαβαν οι Ενετοί το νησί. Χώρισαν τα διάφορα επαγγέλματα σε συντεχνίες ώστε να υπάρχει εξειδίκευση εργασίας και οι Ενετοί ως έμποροι που ήτων να πουλάνε τη παραγωγή. Η τέχνη συνεχίστηκε μέχρι το 1950 περίπου. Τώρα μένει η φήμη αλλά και οι δημιουργίες σε μαχαίρια που αποτελούν πλέον μουσειακά αντικείμενα.

Γνωστός ο Πόρος για την πνευματική δημιουργία τόσο σε επιστήμονες όσο και σε ποιητές αλλά και παραμυθάδες, ξεχωρίζει και για τους επικήδειους που διαβάζονται σε κάθε κηδεία και κάθε περίπτωση. Έθιμα τουλάχιστον δύο αιώνων που και σήμερα ακόμη βρίσκεται σε εξέλιξη τονίζοντας το ψηλό πνευματικό αίσθημα των κατοίκων.

Στο χώρο το λατρευτικό υπάρχούν αξιόλογες εκκλησίες του 18ου αιώνα και επίσης υπάρχουν κι αξιόλογα κτίρια παλιών γαιοκτημόνων του χωριού όπως του Κάπαλου, του Βερετή και του Κονιδάρη με αξιόλογα οικοδομικά στοιχεία.

Ο Αη Λιάς στον Πόρο στη δεκαετία του 1960

πηγή:

Βιολέττα Σάντα •  6 Δεκεμβρίου 2016

https://aromalefkadas.gr/%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CF%82-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CF%8C%CF%81%CE%BF/.

dioskourosnews.com

ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

Μπορείτε να μας βρείτε στο Twitter

https://twitter.com/SpartacusGr2

Ο Αστυνόμος Μπαϊρακτάρης κυνηγούσε ανελέητα χαρτοπαίχτες και κανταδόρους

Ο Αστυνόμος Μπαϊρακτάρης κυνηγούσε ανελέητα χαρτοπαίχτες και κανταδόρους

 

Πως... μπούκαρε στην Αθηναϊκή Λέσχη προκαλώντας απίστευτη αναστάτωση

05/06/2025

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς

Ένα από πολλά επεισόδια που προκάλεσε ο περίφημος Δημήτριος Μπαϊρακτάρης, καταδιώκοντας τη χαρτοπαιξία έφτασε να απασχολήσει ακόμη και τον πρωθυπουργό Θεόδωρο Δηλιγιάννη. Ο κόσμος πίστευε ότι πράγματι ο αξιωματικός του στρατού που είχε αναλάβει αστυνομικά καθήκοντα κυνηγούσε τους «μικρούς» αλλά όχι και τους «μεγάλους». Αλλά αυτό δεν ήταν πραγματικότητα, γεγονός που αποδεικνύεται από τα προβλήματα που είχε προκαλέσει εκθέτοντας τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της εποχής. Οι εφημερίδες πίεζαν και η κοινή γνώμη ζητούσε αυστηρότερη επίβλεψη των εύπορων κύκλων που χαρτόπαιζαν. Μέχρι που δεν δίστασε να… μπουκάρει κυριολεκτικά και στην πανίσχυρη Αθηναϊκή Λέσχη. Ο Θ. Βελλιανίτης μας αφηγείται το περιστατικό[1].

Δημήτριος Μπαϊρακτάρης (1832-1904).

Βρισκόμαστε στη δεκαετία 1880 και Πρόεδρος της Αθηναϊκής Λέσχης, όπου σύχναζαν εκλεκτά μέλη της Αθηναϊκής κοινωνίας, ήταν ο Ανδρέας Αυγερινός (1820-1896). Καταγόταν από τον Πύργο και ήταν εύπορος, είχε χρηματίσει πολλές φορές υπουργός και μία φορά Πρόεδρος της Βουλής και διαδραμάτιζε σημαντικό ρόλο στην αθηναϊκή κοινωνία. Φανατικός φυσιολάτρης, ήταν εξ εκείνων που φρόντισαν να δενδροφυτευτεί ο Λυκαβηττός. Διατηρούσε επίσης έπαυλη και κτήμα στα Πατήσια όπου συντηρούσε ανθοκήπιο με εξήντα είδη ρόδων. Αυτός ήταν ο Πρόεδρος της Λέσχης, όταν έκανε την επιδρομή ο Μπαϊρακτάρης με τους άνδρες του. Συμπεριφέρθηκαν στους λεσχίτες με τον τρόπο που φέρονταν στους παίχτες των χαρτοπαιχτικών λεσχών που υπήρχαν στις παρόδους των οδών Αιόλου και Αθηνάς.

Μόνον που δεν τους οδήγησε στο κρατητήριο και δεν τους κούρεψε όπως συνήθιζε να κάνει! Η απροσδόκητη αυτή εισβολή των αστυνομικών οργάνων στη Λέσχη, όπως ήταν φυσικό, συντάραξε τα μέλη της αλλά και τον Πρόεδρο Α. Αυγερινό. Αμέσως ο Πρόεδρος της Λέσχης απευθύνθηκε στον Πρωθυπουργό Θ. Δηλιγιάννη ζητώντας του να περιορίσει τον ζήλο των ευζώνων που υπηρετούσαν στην Αστυνομία. Πράγματι, ο Πρωθυπουργός ανταποκρίθηκε και ανέστειλε την καταδίωξη. Αλλά εκείνοι που βίωσαν σκληρές στιγμές, την ίδια εποχή, δηλαδή επί αστυνόμου Μπαϊρακτάρη, ήταν οι κανταδόροι που είχαν την ίδια τύχη με τους χαρτοπαίχτες.

Οι νυχτερινοί τραγουδιστές διατάρασσαν με τα άσματά τους την κοινή ησυχία, σε ώρες απαγορευμένες. Έτσι κατατάχθηκαν στην τάξη των επικίνδυνων υποκειμένων με τα οποία έπρεπε να ασχολείται η Αστυνομία. Αλίμονο στους κανταδόρους που θα εμφανίζονταν, ακόμη και σε μακρινή συνοικία, τραγουδώντας τους ερωτικούς καημούς τους. Ακόμη χειρότερα εάν ακούγονταν ήχοι κιθάρας και μαντολίνου κάτω από τα παράθυρα κοριτσιού. Τα ευζωνικά αποσπάσματα έκαναν επίθεση με ακατάσχετη ορμή σαν να επρόκειτο για ληστοφυγόδικους. Οι συνοικίες της πόλης είχαν μετατραπεί σε… παραμεθόριους σταθμούς και οι εύζωνοι που είχε επιλέξει ο Μπαϊρακτάρης δεν υπολόγιζαν τα ειρηνικά μουσικά όργανα, τα οποία έσπαγαν με μανία.

Κανταδόροι (σκίτσο, τέλη 19 ου αιώνα).

Η Νεάπολη ήταν φυσικά η περιοχή που συγκέντρωνε τα περισσότερα απ’ αυτά τα υπαίθρια μουσικά συγκροτήματα. Ήταν η εστία και η γειτονιά τους. Εκεί εξάλλου γαλουχήθηκαν σπουδαίοι μουσικοί, όπως ο υψίφωνος Αποστόλου ή συνθέτες λαϊκών ασμάτων όπως ο Χρήστος Στρουμπούλης. Αλλά ο Μπαϊρακτάρης δεν πτοούνταν ούτε σεβόταν τις καλλιτεχνικές αυτές ανησυχίες. Έσυρε με τα αστυνομικά του όργανα τους Αθηναίους τροβαδούρους στο κρατητήριο και έσπαγε τις κιθάρες τους. Οι δρόμοι της συνοικίας έχαναν πλέον τον ιδιαίτερο χαρακτήρα τους, αλλά έβρισκαν την ησυχία τους οι γονείς των νεαρών κοριτσιών. Έτσι όπως είχαν εξελιχθεί τα πράγματα, φαινόταν πως από τον κόπανο του όπλου των ευζώνων εξαρτιόταν η αρετή των κοριτσιών και ο νυκτερινός ύπνος των γονιών.

Πρώτη δημοσίευση: Εφημερίδα «Δημοκρατία» 29 Νοεμβρίου 2017.

πηγή:

https://www.taathinaika.gr/o-astynomos-mpairaktaris-kynigouse-aneleita-chartopaichtes-kai-kantadorous/.

dioskourosnews.com

ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

Μπορείτε να μας βρείτε στο Twitter

https://twitter.com/SpartacusGr2

Η ένδοξη πορεία του Οργανισμού Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων

Η ένδοξη πορεία του Οργανισμού Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων

Η 75χρονη διαδρομή (1937-2012) και το έμβλημά του η κουκουβάγια

10/09/2024

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς

Είναι πλούσια η ιστορία των διδακτικών εγχειριδίων, των σχολικών βιβλίων όπως συνηθίσαμε να τα αποκαλούμε και χάνεται στα βάθη των αιώνων. Από τότε που στα σχολεία της αρχαιότητας διδάσκονταν έργα κλασικών, ποιητών και πεζογράφων και κυριαρχούσαν τα Ομηρικά έπη τα οποία αποστήθιζαν οι μαθητές. Εξαιρετικά πλούσια όμως είναι και η ιστορία των σχολικών βιβλίων στα νεότερα χρόνια, από τη σύσταση του νέου ελληνικού κράτους και εντεύθεν. Το ελληνικός κράτος, τα πρώτα χρόνια της βασιλείας του Όθωνα προσπάθησε να ελέγξει πλήρως και να μονοπωλήσει την έκδοση των βιβλίων, προσπαθώντας να έχει και τον πλήρη έλεγχο του εκπαιδευτικού συστήματος. Απέτυχε όμως και επί έναν περίπου αιώνα τα σχολικά βιβλία υπήρξαν αντικείμενο ελεύθερου ανταγωνισμού.

Το Αλφαβητάριο (πρώτη έκδοση ΟΕΔΒ, 1949).

Ό,τι δεν πέτυχε το κράτος στο ξεκίνημά του, το κατόρθωσε ο Ιωάννης Μεταξάς, το 1937, με την ίδρυση του Οργανισμού Εκδόσεως Σχολικών Βιβλίων (ΟΕΣΒ) που αργότερα (1960) μετονομάστηκε σε Οργανισμό Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων (ΟΕΔΒ)[1]. Του Οργανισμού που είχε ως έμβλημά του την κουκουβάγια. Υπήρξε το πλέον αναγνωρίσιμο έμβλημα και λογότυπο και το γνώρισαν όλοι όσοι και όσες παρακολούθησαν μαθήματα στα ελληνικά σχολεία από το 1937 έως το 2012. Τα προβλήματα δεν αφορούσαν μόνον στην έκδοση, δηλαδή στην τυπογραφική διαδικασία των βιβλίων, αλλά και στη συγγραφή τους. Συνέβαιναν απίστευτα περιστατικά.

Ήταν ακόμη η εποχή που οι γονείς πλήρωναν τα βιβλία και μάλιστα πολύ ακριβά. Το δε κόστος για πολλές φτωχές οικογένειες ήταν ασήκωτο, οπότε αγόραζαν τα βιβλία των κύριων μαθημάτων και τα παιδιά υποχρεώνονταν να διαβάζουν τα δευτερεύοντα μαθήματα με βιβλία που δανείζονταν από τους συμμαθητές τους. Το υπουργείο προκήρυσσε διαγωνισμούς, στους οποίους έσπευδαν να συμμετάσχουν δεκάδες συγγραφείς αποβλέποντας βεβαίως στη βράβευση και το οικονομικό όφελος.

Από την εποχή του Χαρίλαου Τρικούπη είχαν καταβληθεί φιλότιμες προσπάθειες ώστε να εξορθολογιστεί το σύστημα. Δηλαδή επιχειρήθηκε να επιβληθεί αυστηρός έλεγχος του περιεχομένου και χρήση ομοιόμορφων εγχειριδίων[2]. Από τότε καθιερώνεται κατά κάποιον τρόπο και η κατάργηση του ελεύθερου ανταγωνισμού για τη συγγραφή τουλάχιστον των βιβλίων μέσω διαγωνισμού και κριτικών επιτροπών. Ακολούθησαν σπουδαίες πρωτοβουλίες, κυρίως από τους Ελευθέριο Βενιζέλο και Γεώργιο Παπανδρέου, όταν πλέον τα σχολικά βιβλία διαιρέθηκαν σε διδακτικά, σε βοηθήματα και σε ελεύθερα αναγνώσματα[3].

Αλλά η μεγάλη τομή θα γίνει το 1937 με τον Αναγκαστικό Νόμο «Περί ιδρύσεως Οργανισμού προς έκδοσιν σχολικών κ.λπ. βιβλίων» (ΟΕΣΒ)[4]. Ως Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου υπαγόταν στην εποπτεία του Υπουργείου Θρησκευμάτων και Εθνικής Παιδείας. Ήταν η αρχή μιας νέας εποχής για την εκπαίδευση και γενικότερα το βιβλίο, το οποίο αποτελούσε τη μόνη βασική πηγή γνώσης, ιδιαίτερα για τον παιδικό και νεανικό πληθυσμό. Το κράτος διασφάλιζε τον απόλυτο έλεγχο του σχολικού βιβλίου και ακύρωνε -το κατοχυρωμένο από το 1917- δικαίωμα των εκπαιδευτικών να επιλέγουν το ανθολόγιο που θα χρησιμοποιήσουν, επαναφέροντας το ένα και μόνο «υποχρεωτικό βιβλίο».

Το λογότυπο με την κουκουβάγια

Το θεσμικό πλαίσιο του νέου Οργανισμού συμπληρώθηκε το 1939 όταν στο συμβούλιο του Οργανισμού, πέραν των ανώτατων υπηρεσιακών παραγόντων του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων συμμετείχε και ένας δικαστής του Αρείου Πάγου. Τα πρώτα «Αναγνώσματα» που εκδόθηκαν από τον ΟΕΣΒ (1938-1939) χρησιμοποιήθηκαν έως το 1950[5]. Στους σκοπούς του Οργανισμού περιλαμβανόταν και η έκδοση και διάθεση των συγγραμμάτων των καθηγητών των Πανεπιστημίων. Όπως προαναφέρθηκε το 1954 ο Οργανισμός μετονομάζεται σε ΟΕΔΒ και εκείνη τη χρονιά εκδόθηκαν τα μακροβιότερα αναγνωστικά στην ιστορία της ελληνικής εκπαίδευσης αφού χρησιμοποιήθηκαν έως το 1964. Το 2012, η λαίλαπα που προέκυψε λόγω της οικονομικής κρίσης θα καταργήσει και τον ΟΕΔΒ, ο οποίος στα 75 χρόνια λειτουργίας του υπολογίζεται ότι εξέδωσε περίπου τρία δισεκατομμύρια αντίτυπα σχολικών βιβλίων όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης! Μαζί με τον Οργανισμό έφυγε παραπονεμένη και η κουκουβάγια που κοσμούσε τα οπισθόφυλλα των βιβλίων του.

Πρώτη δημοσίευση: Εφημερίδα «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» 23 Σεπτεμβρίου 2011

πηγή:

https://www.taathinaika.gr/i-endoksi-poreia-tou-organismou-ekdoseos-didaktikon-vivlion/.

dioskourosnews.com

ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

Μπορείτε να μας βρείτε στο Twitter

https://twitter.com/SpartacusGr2

Ο πίθηκος των Σκουζέδων που ξεσήκωσε την Αθήνα

Ο πίθηκος των Σκουζέδων που ξεσήκωσε την Αθήνα

 Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς

Το αρχοντικό των Σκουζέδων στην οδό Ρηγίλλης 12 ήταν ξακουστό για τις προσωπικότητες που φιλοξενούσε, την χλιδή και τις σπουδαίες δεξιώσεις του. Αλλά μια ψυχή που ζούσε εκεί μέσα, αποφάσισε να ταράξει την ηρεμία της όμορφης γειτονιάς και να σηκώσει στο πόδι ολόκληρη την Αθήνα.

Ήταν ένας δυστυχής πίθηκος, ο οποίος από τα δάση της Αφρικής βρέθηκε στην πόλη της Παλλάδος. Μετρίου αναστήματος προσπαθούσε να επιβιώσει μέσα σε κλουβί που του είχε φτιάξε ο κτηματίας Γεώργιος Σκουζές. Κάποια μέρα του Ιουνίου 1935, ο πίθηκος αποφάσισε να εγκαταλείψει θορυβωδώς την μιζέρια του, ξεσηκώνοντας τον κόσμο και μοιράζοντας δαγκωματιές[1]!

Δάγκωσε καμπόσους

Πρώτη δέχθηκε την μήνι του η θαλαμηπόλος της οικίας Πενθερουδάκη και δεύτερη μια συμπαθής και όμορφη βοηθός του ίδιου σπιτιού, η Αρετή Γριμάνη. Ο πίθηκος λειτουργώντας σαν λησταντάρτης ανέβηκε στην ταράτσα και με άγριες διαθέσεις άρχισε να περιφέρεται στις στέγες των γύρω σπιτιών. Πηδούσε από την μία ταράτσα στην άλλη.

Που και που κατέβαινε ακάθεκτος για να επιτεθεί σε όποιον συναντούσε για να επιστρέψει θριαμβευτής στις στέγες. Αφού δάγκωσε καμπόσους, από στέγη σε στέγη έφτασε και στην οικία Θεολόγη επί της οδού Μουρούζη. Αλλά εκεί συνάντησε απέναντί του το ρόπαλο του Μιστόκλη, ενός θηριώδους αμαξά που ασκούσε ενίοτε και χρέη υπηρέτη.

Η οδός Μουρούζη ανασκαμμένη τις ημέρες του επεισοδίου

Φαγανιάρικη…

Ο Μιστόκλης του έριξε μία κατακέφαλα και τον ξάπλωσε καταγής ημιαναίσθητο. Ωστόσο ο αντάρτης πίθηκος συνήλθε σχεδόν αμέσως. Επιτέθηκε λυσσωδώς στον κόσμο που τον παρατηρούσε με περιέργεια και μετά άρχισε πάλι τις… βολτίτσες στις ταράτσες. Η επόμενη επίσκεψή του ήταν σε μια κουζίνα. Ιούλιος μήνας και τα παράθυρα ήταν ανοιχτά.

Έφαγε τα πάντα. Τυριά, φρούτα, λαχανικά, μισό κοτόπουλο και μερικά γλυκά που βρήκε πάνω στο τραπέζι. Η νοικοκυρά πετάχτηκε έντρομη στο δρόμο αλλά ο πίθηκος παρέμεινε απτόητος. Πριν ξαναβγεί στις ταράτσες, φρόντισε να δοκιμάσει όλα τα καλούδια του σπιτιού. Ύστερα επισκέφτηκε το σπίτι του ανθυποπλοίαρχου τότε Ρίτσου.

Το πρώτο θύμα του πίθηκου, η συμπαθής Αρετή Γριμάνη.

Η παγίδα

Ο τελευταίος, πιο μεθοδικός από τους άλλους, του έστησε παγίδα. Άφησε ανοιχτή μόνον μία πόρτα, την οποία είδε ανοιχτή ο πίθηκος και… μπούκαρε. Τότε ο αξιωματικός του ναυτικού έκλεισε την πόρτα πίσω του εγκαταλείποντας το σπίτι και πηγαίνοντας στην αστυνομία για να αναζητήσει βοήθεια. Ο υπαστυνόμος Βαφόπουλος δεν πίστευε στ’ αυτιά του με όσα άκουγε. Έπρεπε να δράσει άμεσα για να δώσει τέρμα στην ανταρσία του πίθηκου.

Εξάλλου ο τελευταίος είχε ήδη αιματοκυλίσει την περιοχή της Ρηγίλλης. Συγκάλεσε αμέσως σύσκεψη, στην οποία κλήθηκε να συμμετάσχει και ένας γνωστός κυνηγός. Το σχέδιο ήταν μάλλον απλοϊκό. Ένας ανοίγει την πόρτα και ο κυνηγός αναλαμβάνει να πετύχει τον πίθηκο. Για την περίσταση επιστρατεύτηκαν οι εργάτες του δήμου Αθηναίων, οι οποίοι έφτιαχναν το οδόστρωμα της οδού Μουρούζη, ενώ κλήθηκαν να συμμετάσχουν στην επιχείρηση και εύζωνες!

Σκίτσο με σινική μελάνη. Συλλογή Οικ. Σκουζέ «Σύλλογος των Αθηναίων».

Άδοξο τέλος

Πράγματι, η περιοχή κυκλώθηκε, οι εργάτες με τα φτυάρια και τις τσάπες κατέλαβαν τις θέσεις τους, οι εύζωνοι ακροβολίστηκαν και ο γενναίος κυνηγός με τον υπαστυνόμο Βαφόπουλο κατευθύνθηκαν στην οικία Ρίτσου. Τα πράγματα αποδείχτηκαν πιο εύκολα απ’ όσο περίμεναν. Η πόρτα άνοιξε, και ο φουκαράς πίθηκος δεν πρόλαβε να αντιδράσει.

Δέχθηκε μια μπαταριά από το κουμπούρι του υπαστυνόμου Μαυρόπουλου για να εκπνεύσει άδοξα στο πάτωμα. Η συνέχεια δόθηκε στο Λυσσιατρείο, όπου μεταφέρθηκε λόγω υπόνοιας λύσσας, ενώ τα θύματά του υποβλήθηκαν στην εξαιρετικά επίπονη εκείνη την εποχή αντιλυσσική θεραπεία. Όσο για το αρχοντικό των Σκουζέδων, ούτε πουλί πετάμενο δεν πέρασε πια την πόρτα του.

Η Μαρίκα

Το ζήτημα της μαϊμούς που αναστάτωσε την οδό Ρηγίλλης αλλά και όλη την Αθήνα απασχόλησε εκτεταμένα τον Τύπο της εποχής αλλά και τον ημέτερο Παύλο Νιρβάνα. Δημοσίευσε στην «Εστία» το υπό τον τίτλο «Μαϊμούδες» χρονογράφημά του[2]. Βρήκε την ευκαιρία να σχολιάσει δύο μαϊμούδες.

Είχαν διακριθεί στην χώρα μας και συνδέθηκαν με σημαντικά πρόσωπα και στη μία τουλάχιστον περίπτωση ιδιαίτερα αρνητικά. Δηλαδή με την περίφημη μαϊμού του Κωλέττη και εκείνην που κατάφερε το θανατηφόρο δάγκωμα στον νεαρό βασιλιά Αλέξανδρο. Μεταξύ άλλων αποκαλύπτει και τη δική του περιπέτεια με τη μάλλον αδικοχαμένη μαϊμού Μαρίκα.

Πρώτη δημοσίευση: Εφημερίδα «Εστία» 10 Ιανουαρίου 2020

πηγή:

https://www.taathinaika.gr/o-pithikos-ton-skouzedon-pou-ksesikose-tin-athina/#:~:text=%CE%A4%CE%BF%20%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CF%84%CF%89%CE%BD%20%CE%A3%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%B6%CE%AD%CE%B4%CF%89%CE%BD%20%C

τα αθηναϊκα

https://www.taathinaika.gr › o-pithikos-ton-skouzedon-p.

dioskourosnews.com

ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

Μπορείτε να μας βρείτε στο Twitter

https://twitter.com/SpartacusGr2